شهریور و مهر 95 و نقل مکان ما

وقتی بهشون گفتم می خواهیم برای یه مدت بریم سمنان (شهری که تا حالا ندیده بودمش) بچه ها خیلی خوشحال شدند شروع کردن به جمع کردن بعضی وسایل ها شون 

همه ووسایلم رو می زارم اینجا چون اونجا همه چی داریم فقط بعضی وسایل های شخصی رو با خودمون می بریم .

ثبت نام مدیا رو و اینکه کلاس کدوم خانم بره و .... با دردسرهاش بماند 

روز 6/29 /95 رفتیم برای مرتب کردن صف بچه ها که بهشون تل های رنگی دادند و صف ها رو مشخص کردند 

روز 6/31 /95 رفتیم برای جشن شکوفه ها که قرآن و شعر و سرود و ....  و 10  دقیقه نشوندن سر کلاس تا با معلم شون آشنا بشن  اون موقع بود که اشک شوق از چشمهام سرازیر شد احساس کردم که دیگه بزرگ شده و دیگه بچه نیست  بعضی از بچه ها شروع می کردند به گریه کردن ولی خدا رو شکر مدیا دختر مستقلی هست من اصلا این مشکل رو نداشتم  ولی پویا همش دنبال سر من  ه .

صبح ها با باباش میره و ظهر ها من می رم دنبالش تا انشاله براش سرویس بگیرم آخه راننده های سرویس مدارس اینجا  خانم هستند 

پویا صبح از خواب بیدار میشه می گه مامان مدیا کجاست ؟ می گم مدرسه  . اونم می گه خب الان بریم بیاریمش  می گم عزیزم الان زوده باید ظهر بیارمش 

وقتی که از مدرسه میاد بعد از ناهار زود با هم بازی می کنند الان خییییلی بهتر ار قبل با هم بازی می کنند 

هم پویا بزرگ شده و هم مدیا مدیا نقش معلم رو براش بازی می کنه و حرفهای معلم رو تکرار می کنه به پویا هم یاد داده بهش بگه چشم ....... و از حرفهاش پیروی کنه 

بعضی وقتها هم با هم دعواشون می شه و با هم کشتی می گیرند منم تا جایی که بتونم سعی می کنم دخالت نکنم ......

البته پویا بیشتر با ماشین هاش بازی می کنه 

بعضی روزها مدیا رو 10 دقیقه تنها خونه می زارم و با پویا می رم بیرون   ، مدیا اصلا ناراحت نمی شه و نمی ترسه 

توی فروشگاه  هایپر استار سمنان رفته بودیم برای خرید  پویا سوار ماشین های کوچیک شد که به سبد وصل هست برای خرید  ولی هر چه به مدیا اصرار کردیم سوار نشد گفت من نمی خواهم من پویا رو می چرخونم